Badania naukowe
Samoligaturowanie w roku 2000. Ocena porównawcza zamków tradycyjnych i samoligaturujących.
Berger J. Journal of Clinical Orthodontics 2000.
Cel
Retrospektywna ocena badań klinicznych dotyczących skuteczności i efektywności zamków samoligaturujących w porównaniu do konwencjonalnie ligaturowanych aparatów straightwire.
Metodologia
Zanalizowano ponad 20 opublikowanych artykułów / badań klinicznych.
Wnioski
- Odkryto, że zamki samoligaturujące zapewniają większy komfort pacjenta, krótszy czas leczenia, krótszy czas fotela i precyzyjniejszą kontrolę nad przesuwaniem zęba.
- Zamki samoligaturujące wykazują radykalnie mniejsze tarcie, a to z kolei pomaga w skróceniu ogólnego czasu leczenia, zwłaszcza w przypadkach ekstrakcyjnych. Autorzy kilku badań zgłaszali skrócenie czasu leczenia o średnio 4 miesiące i znaczące skrócenie czasu fotela podczas wymiany drutów.
- Samoligaturowanie redukuje ryzyko postania urazów przezskórnych. Chroni także pacjenta przed uszkodzeniami tkanek miękkich i infekcjami wywołanymi przez odcięte, ostre krawędzie ligatur metalowych.
- Ligatury elastyczne nie tylko wykazują szybkie tempo rozkładu i odkształceń, ale są też często powiązane z kiepską higieną jamy ustnej. Dzięki eliminacji ligatur aparaty samoligaturujące mogą znacząco poprawić higienę wszystkich pacjentów.
Konkluzja
&quo;Ponieważ coraz więcej gabinetów ortodontycznych uznaje koncepcję samoligaturowania, wydaje się oczywistością, że z czasem ligatury metalowe i elastyczne staną się przestarzałe tak jak dzisiaj jest z zakładaniem pierścieni w pełnym zakresie. Biorąc pod uwagę zalety zamków samoligaturujących dla lekarza, personelu i pacjenta, aparaty samoligaturujące mogą stać się w XXI wieku “standardowymi” aparatami. "